Twee leden van verdienste bij Stichting 't Venose Skutien.

Tijdens de Nieuwjaarsborrel, 19-01-2019, van de vrijwilligers van Stichting ’t Venose Skutien, zijn na beëindiging van hun bestuurlijke functies, aan de heren Henk Edelbos en Paul Jansen het Certificaat “ Lid van Verdienste “ uitgereikt.
Met de tekst op dit certificaat:

Voor zijn tomeloze inzet en verdiensten
bij het oprichten en opbouwen van de
Stichting ’t Venose Skutien.

Vanaf de oprichting van de stichting heeft hij de nodige tijd en energie gestoken in het opzetten van de Stichting en het in de vaart houden van ons cultuurerfgoed de botter VN66.
Hiervoor past onze grote waardering.

Dit in het front van de Zuiderzeebotter VN66 die momenteel weer voor restauratie in de Vlasschuur staat.

Henk Edelenbos en Paul Jansen

met hun Certificaat van Verdienste!

Het laatste nieuws!

Nog een geweldig verhaal met passie geschreven door journalist Robert-Erik Lanting van de Steenwijker Courant over de restauratie van de botter.

Vollenhove.

Vroeger hadden de doorgewinterde scheepsbouwers genoeg aan een hamer en een dissel om een botter te vervaardigen uit eikenhout en lariks. Het ongeloof druipt zowat uit de baard van Jan Steenbeek (68), de technische man die de nauwgezette restauratie van de visbotter VN66 in goede banen leidt. ‘Niets aan deze boot is recht. Alles is scheef.’ Liefkozend beklopt hij de loeizware knieën onder het zeilwerk. ‘Maar dat is dan ook de romantiek van deze oude dame.’

Op de Zuiderzee kon het akelig spoken. Vergis je niet. Uit het niets kon de lucht betrekken, koolzwarte wolken die als een vijandelijk leger aan de horizon opdoemden. Begon ’t te donderen en te lichten, dat er niet werd geslapen. Zelfs de meest onverschrokken visser sloeg dan een kruisje. Maar met een rotsvast vertrouwen in de robuuste dekenpoten ploegde de bemanning voort met de botter, ook al striemden de slagregens het harpuis zowat van het voordek. De VN66 is een tastbare herinnering van de rijke Venose schippershistorie. In de Vlasschuur staat ze, een ton of veertien aan hout, rustend op een enorm onderstel. Geen storm kreeg de oude dame er ooit onder.

Het geboetseerde lichaam van de VN66 is in goede handen. Tien in overalls gestoken senioren behandelen het schip met alle egards. Met timmermansoog wordt geschaafd, gezaagd, geschuurd en gebrand. Houtspaanders vliegen als lasspetters rond. Brandschoon is het niet in de schuur, zegt voorzitter Jan Kwakman van ’t Venose Skutien bijna verontschuldigend. ‘Restauratie is hard nodig’, zegt hij. ‘Diverse delen waren rot. Of nouja, rot. Niet goed genoeg meer.’ De twinkeling achter de twee brillenglazen. Het beste telt voor de markante platbodem. Vandaag de dag komt alleen eikenhout en billinga hardhout door de keuring van de bouwmeesters.

De VN66 kent een roerige historie. De zuidwalbotter is in 1902 gebouwd op de werf van Kok en Kooij in Huizen. Onder de naam HZ73 visten de gebroeders Brand onder de Huizense vlag in de Zuiderzee. Vanaf 1929 verdiende Urker visser Jan Brouwer de kost met zijn UK137. De laatste naamsverandering vond plaats toen Geert Spit uit Vollenhove de boot in 1947 overnam. Hij viste er mee op het IJsselmeer, onder meer waar nu de polders Oostelijk en Zuidelijk Flevoland liggen. Toen Spit het welletjes vond, voer hij met zijn familie een afscheidstoer langs verschillende plaatsen aan het IJsselmeer. De oude schuit zou nog eens driemaal van eigenaar verwisselen voordat ze in 2005 terug zou keren in Vollenhove.

In 2004 is stichting ’t Venose Skutien opgericht om een botter, schokker, bollegien of bons in bezit te krijgen als aandenken aan een belangrijk stuk cultuurhistorie. Een sinecure was dat niet. De meeste schepen waren na de drooglegging van de Zuiderzee weggerot of opgestookt als brandhout in rokerijen. De VN66 bestond nog wel, zij het in erbarmelijke staat. Gerrit Kwakman, neef van voorzitter Jan, is lid van het eerste uur van de stichting. Hij was erbij toen de boot in 2005 werd gekocht van schipper Sjoerd Gravendijk uit Hoorn. ‘De zeevaart zit bij mij in de genen’, zegt hij. ‘Mijn vader en opa waren allebei visserman.’ Na jaren van monnikenwerk is de botter volgens Jan Steenbeek mooier dan ooit. ‘Wij romantiseren graag. Het liefst herstellen wij alles zoals de oorspronkelijke scheepsbouwer het ooit gebouwd heeft. Vroeger was het vissersleven veel harder. Als de huidgangen rot waren, dan ging er met hetzelfde gemak een partij blik omheen.’

Noeste arbeid is nodig om de VN66 in conditie te houden. Op de brandschraag ligt een huidgang, gekromd zoals de oude Venose scheepsbouwers dat ook deden, met een vuurtje van onderen en water van boven. Steenbeek snuift met z’n ogen gesloten de lucht op. ‘Hout. Ik ben een houtmens.’ Lachend: ‘Ik mis alleen nog de bruine teer. Man, wat ruikt dat lekker.’ Restauratie van de botter is precisiewerk. De denkkracht komt van scheepsarchitect Rob van der Kamp. Hij werkte jaren voor Huisman. ‘Geen prater. Maar wel gouden handjes’, zo typeert Steenbeek hem. Voor
1 mei moet alles klaar zijn, omdat de wagenbouwers dan de schuur in moeten.

Natuurlijk wordt er dan gevaren. Net als vroeger. Niet meer over de woeste schuimkoppen van de zee, maar over de stillere binnenwater. Richting de Botterdagen in Elburg. Met z’n allen slapen in de kooi in het vooronder - het scheepsruim dat alleen diep bukkend betreden kan worden. Aardappelen koken op het gas van ‘t kookkistje. Snurken met de voeten rustend op een tros scheepstouw. De vlam van het vuurduveltje die de ledematen bij koude nacht op temperatuur houdt. Steenbeek zucht. Grijnst. ‘Toch die romantiek.’

Robert-Erik Lanting
Redacteur Opregte Steenwijker Courant

Er staat op de nieuwe pagina "Vervolg restauratie 2018" nieuwe informatie van de restauratie.
Veel kijkplezier!

In 2017 zijn er veel activiteiten voor 't Skutien, de VN66, geweest.
Het Stichtingsbestuur is , door de inzet van de vrijwilligers met hun tomeloze inzet ieder op zijn eigen wijze, heel trots op hen.
In de bijlage is een presentatie te zien van deze activiteiten onder de titel "Een terugblik van 2017".

Veel kijkplezier!

Nieuwsbrief Venose Skutien, december 2017

Het is alweer een tijd geleden dat de botter vanuit het water op de bootwagen is gezet en naar de vlasschuur is gereden. Voor de buitenwereld is deze dan aan het oog onttrokken maar wat wordt er nu zo verder gedaan? We kunnen wel zeggen dat er door een vaste, zeer gemotiveerde ploeg hard wordt gewerkt. Het plan is om deze winter de volgende delen te restaureren.

De deken, dat is de vloer waar je op loopt en tevens de bovenzijde van de visbun.

De dekenschotten en leggers.

De bun waarin de motor en de gasolietank geplaatst zijn.

De kimgangen, dat zijn de onderste huidplanken van het schip.

Ook wordt het vooronder opnieuw geschilderd in de klassieke kleuren.

Allereerst is de wagen met daarop de botter op blokken waterpas gesteld. De wagen staat dus niet meer op de banden zodat het geheel stabiel staat. Ook is er een spankabel van de voor naar de achtersteven aangebracht en een balk van stuur naar bakboord om te zorgen dat het schip z’n vorm behoudt. De motor is verwijderd en heeft groot onderhoud gehad. Ook is de gasolietank verwijderd. Vervolgens is de bun en de deken met de dekenschotten gedemonteerd. In zowel bun als deken zaten nogal wat slechte plekken en een van de dekenschotten was erg slecht. Ook zijn de twee zwaardbolders verwijderd. De onderzijde daarvan was behoorlijk rot. Voordat we begonnen was ook de vraag hoe het vlak, dat is de bodem van het schip onder de dekenschotten eruit zou zien. Dat bleek wonderwel in redelijke staat te zijn. Op de plaats van de bun was er dus al eens een nieuw vlak onder gezet. Helaas bleek in het achterschip een legger met een uiteinde van een huidplank rot te zijn en moest er dus ook uit. Dit was dus de eerste afbraakfase. De tweede afbraakfase wordt het verwijderen van de kimgangen. Dit kan nu niet omdat er dan te weinig verband in het schip blijft. Dit wordt dus later gedaan. Hoever zijn we nu? Het eerste gedeelte wordt nu weer opgebouwd. De bunschotten, tevens leggers zijn pas gemaakt en kunnen geplaatst worden. Ook zijn de twee buitenste planken voor de deken, de lijfhouten gezaagd en pasgemaakt. Er zijn nieuwe zwaardbolders gemaakt en kunnen nu ook geplaatst worden. Omdat die zwaardbolders, leggers en lijfhouten nogal zwaar zijn hebben we een kraantje gehuurd om ze er in te hijsen. Dat spaart ruggen. Wij gebruiken elektrische zagen, schaven en boormachines. Als je met zo’n schuit bezig bent kun je alleen maar respect hebben voor degenen die zoiets construeerden zonder al die elektrische gereedschappen. Wilt u het geheel zien; we zijn in ieder geval elke dinsdag en donderdag druk bezig.

Het bestuur wenst U fijne feestdagen en een voorspoedig 2018.

Nieuwsbulletin van de botter VN66.
Okt. 2017

Het is weer zover. De botter is afgelopen dinsdag uit het water gehaald en met onze eigen geconstrueerde botenwagen en naar de Vlasschuur getransporteerd.
Daarvoor heeft firma Jac de Olde een nieuwe inrit gemaakt die door het slechte weer van de laatste weken niet helemaal gereed is gekomen. De bestrating moet nog aangebracht worden daardoor zijn er tijdelijk rijplaten neergelegd zodat het transport toch doorgang kon vinden.
Daardoor kon Guus Smit met zijn zware trekker zonder problemen de combinatie de Vlasschuur in manoeuvreren, de botter was er door Anninga op de botenwagen gezet.
Anninga had eerst de mast en zwaarden, giek ed op de aanhanger gelegd die door Jan Schonewille naar de Vlasschuur gebracht was.
Het hele transport was voor ons de eerste keer dat het zo uitgevoerd werd en was even spannend of deze combinatie zo de schuur in kon, ja dus.

De grote restauratie klus kan beginnen.
Zin in een handje te helpen? Dinsdag en donderdag zijn we, in de Vlasschuur, aan het werk.
U bent van harte welkom, “ handjes “ kunnen we goed gebruiken.

Bekijk de diashow. Deze aanhanger hebben we aangeschaft, verbouwd naar een voor ons bruikbare botenwagen, de ultime test bij HEBO Zwartsluis en het uiteindelijke transport naar de Vlasschuur.

Zaterdag 24 juni was er de Oostwalbottersrace van Kampen op het Ketelmeer met een behoorlijke bries om er een mooie wedstrijd van te maken.
Onze bemanning, Nico, Rob, Rinus, Bert Jan en Hendrik met het bedrijf Kwakkel Betonboorbedrijf hebben er een goede wedstrijd van gemaakt.
Er waren 37 botters met bedrijven in de wedstrijd waarbij onze Skutien, VN66, een eervolle 7e plaats heeft behaald.
Weer klasse mannen en mooie promotie voor onze botter de VN66.

Zie de diashow

De botter VN66 gaat weer varen.

Deze winter was eigenlijk gepland voor een zeer grote restauratie van het achterste gedeelte. Vernieuwen van de deken en het bun met eventueel de kimgangen. Helaas is deze restauratie niet doorgegaan om reden daar we voor het transport naar de Vlasschuur geen transportmogelijkheden meer hadden en wij genoodzaakt waren een eigen botenwagen te maken. Dit is inmiddels gelukt.
Komende winter dus de uitgestelde grote restauratie. Hiervoor is een begroting opgemaakt van ruim € 20000,- . Een zeer groot bedrag voor onze stichting. Hiervoor hebben we bij enkele instanties financiële ondersteuning gevraagd o.a.

PrinsBernhard Cultuurfonds

Rabobank Meppel-Staphorst-Steenwijkerland.

Beide instanties hebben onze aanvraag gehonoreerd voor respectievelijk
€ 7500,- en € 2000,- waar wij als stichting bijzonder erkentelijk voor zijn om, ons doel, de VN66 in de vaart te houden.
Om deze gigantische klus te kunnen klaren hebben buiten onze eigen vrijwilligers nog 5 timmerlieden/houtbewerkers nodig om dit in één winterperiode te realiseren.
Wie zich geroepen voelt om een bijdrage te leveren aan dit uitzonderlijk doel beginnend medio oktober 2017, geeft u zich op bij de voorzitter van het Skutien,
Jan Kwakman, tel: 0527-241742.

Redactie Nieuwsbrief : Paul Jansen

Nieuwsbrief van ’t Venose Skutien December 2016

De winter is gekomen en Sinterklaas is geweest. De kerstdagen staan voor de deur. Wat is er de laatste tijd bij het Skutien allemaal gebeurd? De vaste mensen op het “Huismanbankje” hebben wel enige activiteit bij de botter kunnen ontwaren. De motor is met glycol behandeld. De zeilen zijn eraf en naar Lemmer gebracht voor controle en droge opslag. De zwemvesten en kussens zijn naar de Vlasschuur gebracht. Ook is de tent weer over de botter aangebracht om het ergste water buiten te houden. De blokken en vallen zijn echter nog in de mast. Deze zijn de laatste jaren zo goed behandeld, die kunnen daar wel tegen. Zodra de bootwagen klaar is gaat de botter hierop en dan naar de Vlasschuur.

De bootwagen.

In het nieuwsbulletin van november hebben we het gehad over de boot-wagen die we moeten hebben om de botter van de firma Anninga naar de Vlasschuur te brengen en aan welke eisen deze moet voldoen. We hebben op twee manieren gezocht.

1 naar een kant en klare dieplader of aanhanger.
2 naar materiaal om zelf een bootwagen te bouwen.

We kunnen nu zeggen dat we wat hebben gevonden. Het is een achttien Tons bakaanhanger geworden die niet kant-en-klaar is maar wel met de juiste hoogte. Deze was gemaakt voor verwarmd transport. We zijn ongeveer hetzelfde bedrag kwijt als aan materiaal om een bootwagen zelf te bouwen. Dan is de keus simpel. De bak-aanhanger is een tandemasser waarvan de assen (dubbellucht) vrij ver uit elkaar staan en dus redelijk stabiel is. Ook heeft deze een lange dissel. Er zit voor en achter een uitdraaibare poot aan zodat je hem kan stabiliseren. De bak werd verwarmd met een hete lucht kachel met bijbehorende accubak en dieseltank die nog bijna vol zat. Op zich is het een mooie bak maar wij hebben er geen plaats voor. Zie onderstaande foto’s.

Volgens de firma zat de bak met twaalf bouten vast en kon er zo af. Zij konden hem er ook afhalen maar dan was de prijs wel hoger.

Bovendien konden we de bak kwijt bij Taco Jongman, dus toch maar zelf doen. Nou, dat viel toch wel wat tegen. Een groot gedeelte van de twaalf bouten ging los met een slagmoersleutel maar er zaten er ook een paar zodanig verstopt door later laswerk dat je er niet bij kon met een sleutel. Dan maar een snijbrander erbij. De achterzijde van de bak zat ook nog vast gelast dus ook los gesneden. Wilde het ding er nog niet af! Bleek er tijdens de fabricage polyester tussen de bak en het chassis gelopen te zijn waardoor die op een aantal plaatsen vastgeplakt zat. Beitel er tussen en losgewrikt. Toen kon de bak met twee vorkheftrucks worden gelift en het onderstel er onderuit worden getrokken en naar de Vlasschuur worden gereden. Daar zijn vervolgens de accubak, olietank en hydrauliek verwijderd.

Ook is het onderstel bij de VTL(Visscher Transport & Logistiek) met hoge druk schoon gespoten en staat het te drogen in de Vlasschuur. Komende tijd worden de roestplekken schoon gemaakt en geschilderd. Vervolgens zullen er dwarsbalken moeten worden aangebracht om de botter zijdelings te steunen als deze er op ligt. De wagen is nu een onderstel en ziet er nu zó uit zie onderstaande foto. Tot zover de stand van zaken van de bootwagen.